Pstrąg potokowy (Salmo trutta m. fario L.),
Wymiar ochronny w rzece Wiśle i jej dopływach od jej źródeł do ujścia rzeki San oraz w rzece Odrze i jej dopływach od granicy państwowej z Republiką Czeską do ujścia rzeki Bystrzycy oraz w rzece Bystrzycy i jej dopływach do 25 cm

Okres ochronny :
a) w rzece Wiśle i jej dopływach od jej źródeł do ujścia rzeki San, w rzece San i jej dopływach oraz w rzece Odrze i jej dopływach od granicy państwowej z Republiką Czeską do ujścia rzeki Bystrzycy oraz w rzece Bystrzycy i jej dopływach od 1 września do 31 stycznia,

b) w pozostałych wodach od 1 września do 31 grudnia

Limit ilościowy :
W ciągu doby (0:00 – 24:00)
boleń, karp, lipień, pstrąg potokowy, amur biały, sandacz, szczupak, brzana (łącznie) 3 szt.

Wyróżniamy w Polsce dwa wielkie rejony jego występowania: podgórski i pomorski, gdzie w rzekach i potokach dobrze natlenionych żyją dwie różniące się nieco rasy. W rzekach pomorskich, bogatych w rybostan, pstrąg potokowy żywi się głównie narybkiem innych gatunków. Stąd rośnie nieco szybciej od podgórskiego i osiąga zdecydowanie większe rozmiary (50-60 cm długości, 2-3 kg wagi). Odznacza się też lepszą kondycją. Pokarmem pstrąga potokowego podgórskiego są owady. Znacznie rzadziej odżywia się fauną denną i małymi rybkami. Obydwie rasy różnią się nieco cechami zewnętrznymi, a konkretniej ubarwieniem. U pomorskiego rzadko spotykamy na skórze czerwone kropki otoczone białymi obwódkami; ma on raczej gęsto rozsiane czarne punkty, przypominające nieco ubarwienie troci. Pstrąg potokowy odbywa tarło od połowy września do polowy grudnia (rasa pomorska wyciera się niekiedy miesiąc później). Do pierwszego tarła przystępuje w drugim lub trzecim roku życia. Wylęg posiada duży woreczek żółtkowy i przez miesiąc odżywia się wyłącznie jego zawartością. Później przechodzi na pożywienie naturalne, które czerpie z potoku.

Pstrąg tęczowy (Salmo gairdneri L.)
Limit ilościowy :
W ciągu doby (0:00 – 24:00)
pstrąg tęczowy i pstrąg źródlany (łącznie) 4 szt.

Sprowadzony do Europy w kilku rzutach wydał w naszych wodach aż kilka ras. Często tworzy formy osiadłe, jeziorowe. Znacznie różni się ubarwieniem od potokowego, ma czarne plamki gęsto rozsiane na całej skórze oraz na płetwie grzbietowej i ogonowej. Cechą symptomatyczną tego gatunku jest biegnąca wzdłuż boków jasnofioletowa wstęga, przybierająca w okresie godowym intensywną barwę czerwoną. Tarło odbywa wczesną wiosną (bardzo trudno zaobserwować w warunkach naturalnych). Chętnie aklimatyzuje się w nowych ciekach w zbiornikach zaporowych. Wydaje się, że każdy pstrąg tęczowy tworzy dwa szczepy: osiadły i wędrowny. Jeśli w pełni je wyodrębnić, będzie to miało ogromne praktyczne zastosowanie na razie jednak rozwój pstrąga tęczowego i jego życie w dużej mierze jest ichtiologiczną zagadką.

Połów pstrąga na muchę

Okres połowu pstrąga na muchę trwa od wczesnej wiosny do sierpnia. Najlepsze wyniki notowane są jednak w maju i czerwcu masowo (w wodzie i nad wodą) pojawiają się larwy i owady dorosłej jętki, powodując wzrost intensywności żerowania ryb. Prawidłowego łowienia pstrąga na muchę trzeba uczyć się przez lata doświadczony wędkarz ma tu własne spostrzeżenia i modyfikacje. Gdzie szukamy pstrągów? Przede wszystkim na odcinkach o rwącym nurcie, w jarach i spadach przy turbinach, przy głazach, zatopionych drzewach i korzeniach, pod krzakami, przy ujściach strumyków i tam, gdzie tworzą się wsteczne prądy i zawirowania wody znaczone białą pianą. W połowie pstrąga bardzo ważne jest uchwycenie pory jego żerowania. Jeśli zamierzamy wędkować przez kilka dni, w pierwszym dniu rzucamy możliwie od rana do wieczora i z zegarkiem w ręku notujemy godziny najlepszych brań. Jeśli bowiem pogoda jest ustabilizowana, godziny żerowa są z dnia na dzień te same. Ogólnie biorąc, w maju najlepsze brania występują wcześnie rano lub wcześnie wieczorem. W czerwcu dobre są poranki i późne wieczory (od zachodu słońca do zmierzchu), dobre są dni, kiedy niebo jest zachmurzone, a przy lekkim wietrze i ciepłym drobnym deszczu od czasu do czasu przez chmury przebija słońce. Wczesną wiosną i jesienią dobieramy sztuczne muszki o barwach spokojnych: szare, brązowe, nawet czarne; latem używamy przede wszystkim przynęt o jaskrawym zabarwieniu w dni pochmurne skuteczniejsze są muszki o barwach matowych, nie rzucające się w oczy. Łowiąc w dni „jasne", pogodne, dobieramy muszki jaskrawe, błyszczące. Przy niskim stanie wody stosujemy muszki małe, przy wysokim - większe. Muszki należy oczywiście zmieniać w czasie całego sezonu i dobierać je kształtem oraz barwą do gatunków owadów pojawiających się nad rzeką w określonych jego porach. W trakcie pstrągowej wyprawy poruszamy się szczególnie ostrożnie, starając się przede wszystkim nie potrącać kamieni w rzece. Lepiej brodzić, niż rzucać z wysokiego brzegu - jest się mniej widocznym dla ryby. Brodzimy zawsze pod prąd, gdyż wtedy ryby znajdujące się przede nami (ustawione głową pod prąd) w ogóle nie dostrzegają naszej sylwetki. Łowimy przede wszystkim na „suchą" muchę, uważając ją za najskuteczniejszą metodę połowu pstrąga. Ta metoda jest skuteczna zarówno wtedy, kiedy ryby żerują na powierzchni, jak i wówczas gdy krążą tuż pod powierzchnią w poszukiwaniu nimf. Używamy wędziska ok. 2,8-metrowego z miękką szczytówką (tzw- ,,akcja szczytowa"), linka i przypon - pływające. Brodząc pod prąd wykonujemy rzuty w górę i po skosie rzeki. Mucha musi spływać dokładnie z prądem wody, gdyż każde jej przesunięcie się w poprzek nurtu może odwieść pstrąga od ataku. Nadmiar spływającej linki niwelujemy przez podniesienie szczytówki, a jeśli to nie wystarcza - po prostu zbieramy ją. Jeśli mucha zaczyna ,,"bruździć" wodę, dalsze jej prowadzenie nie ma sensu - pstrąg już nie weźmie. Wtedy postępujemy 3-4 kroki pod prąd i ponawiamy rzut. Branie jest dobrze widoczne. Zacięcie - najczęściej trudne, gdyż linka powinna układać się na wodzie z „zafalowaniem", które w momencie zacięcia trzeba wyrównać. Zacięta ryba płynie niekiedy wprost na wędkarza - trzeba więc przegiąć wędzisko do tyłu, by utrzymać przypon napięty. Rybę przepuszczamy wtedy obok siebie i ostrożnie cofamy się do brzegu, pozwalając jej na zlikwidowanie nadmiaru linki. Najlepiej oczywiście, jeśli ryba zaczyna ucieczkę pod prąd - wtedy szybko wybierze linkę z naszej ręki, co nam pozwala od razu przystąpić do ostatniej fazy holowania. Przy lądowaniu pstrągów radzę używać podbieraka. Ryby zabijamy natychmiast po wyholowaniu i wkładamy do wiklinowego koszyka. Dobre wyniki daje też umocowanie na przyponie głównym, około 50 cm od sztucznej muchy, 15 cm przyponiku z nimfą.

Połów pstrąga na spinning

Spinningujemy najczęściej z brzegu (ale można też brodzić podobnie jak w metodzie muchowej) w górę rzeki, gdyż ryby pod prąd nie dostrzegają nas. Wędzisko lekkie, 2-metrowe; 100 m żyłki o średnicy 0,20 na lekkim kołowrotku o stałej szpuli, przynęty o ciężarze 5-15. Ważny jest odpowiedni zestaw błystek ,  obrotowe czy wahadłowe, trudno na to odpowiedzieć. Spinningując obrzucamy szczególnie dokładnie wszystkie bystrzyny. Nie mniej istotne są precyzyjne rzuty w kierunku brzegów. Ważne jest szybkie skręcanie żyłki. Przy bystrym prądzie zacięcie nie powinno być zbyt mocne, gdyż kotwiczka może rozerwać pysk ryby.